Τύφος του σκύλου (Λοιμώδης γαστρεντερίτιδα , Ιογενής παρβοεντερίτιδα) – vets.com.gr

Αρχικά η μόλυνση του ζώου από τον υπεύθυνο ιό πιθανόν να είναι αφανής. Αυτό σημαίνει ότι το ζώο, ενώ νοσεί δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Αυτή η αφανής μόλυνση δυσκολεύει την μετέπειτα θετική εξέλιξη της νόσου και της ασφάλειας της ζωής του ζώου. Η κλασσική εικόνα που παρουσιάζει το ασθενές ζώο είναι αδιαφορία για το περιβάλλον, υπνηλία, ανορεξία, κατήφεια. Στη συνέχεια θα κάνουν την εμφάνιση τους οι έμετοι και οι διάρροιες συχνά αιμορραγικές και πάντα δύσοσμες. Ο πυρετός είναι ασταθής. Η αφυδάτωση του ζώου έντονη και συνεχώς αυξανόμενη. Η χρονική διάρκεια της νόσου κυμαίνεται από 3 έως 5 ημέρες. Η τρίτη ημέρα της νόσου είναι η καθοριστική για την ασφάλεια της ζωής του ζώου. Εάν σε πολύ νεαρά κουτάβια υπάρξει προσβολή του μυοκαρδίου από τον ιό, τότε το γεγονός αυτό θα οδηγήσει το προσβεβλημένο ζώο σε θάνατο.

Οι σκύλοι που είναι μολυσμένοι, αποβάλλουν τον ιό με τα κόπρανα τους από την πρώτη ημέρα της μόλυνσης μέχρι και μετά από 2 εβδομάδες. Τα σωματίδια του ιού είναι ανθεκτικά και διασπείρονται στο περιβάλλον με συνέπεια να καταπίνονται από τους υγιείς σκύλους. Επίσης η μετάδοση μπορεί να γίνει και με την παρουσία ανθρώπων από τα ρούχα και τα χέρια.

Σημαντικά είναι : 1. Τα ζώα που νοσούν από ιογενή παρβοεντερίτιδα, να είναι απομονωμένα από τους άλλους σκύλους.
2. Φίλοι , ή άλλοι ιδιοκτήτες ζώων να μην έρχονται σε επαφή με τα νοσούντα ζώα.   

3. Τα ανεμβολίαστα ζώα να είναι απομονωμένα από τα υπόλοιπα μέχρι να ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός τους.
4.Τα ανεμβολίαστα ενήλικα ζώα, μπορεί να προσβληθούν ασυμπτωματικά ή ελαφρώς και ο κίνδυνος για την ασφάλεια της ζωής τους εξαρτάται, από το πόσο ενισχυμένο είναι το ανοσοποιητικό τους σύστημα και από το χρονικό διάστημα που είναι ανεμβολίαστα. 

5.Εξαιρετικός ο κίνδυνος της υγείας των ζώων από αγοραπωλησίες, όταν αυτά δεν έχουν εμβολιαστεί.
6. Ο ένας και μοναδικός τρόπος πρόληψις είναι ο έγκαιρος και σωστός εμβολιασμός. Ο εμβολιασμός γίνεται με ειδικό εμβόλιο 45 ημερών.

 Η διάγνωση στηρίζεται στις πληροφορίες από το ιστορικό του ζώου , στην κλινική εικόνα και στις εργαστηριακές εξετάσεις (γενική αίματος και βιοχημικές εξετάσεις). Στην αιματολογική εξέταση παρατηρείταιουδετεροπενία η οποία είναι μη ειδική για τον τύφο, αυξημένη τιμή του αιματοκρίτη μεανταποκρινόμενη αναιμία.  Στην βιοχημική εξέταση παρατηρείται υπολευκωματιναιμία, υποκαλιαιμία και υποχλωριαιμία και σε ορισμένα περιστατικά μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση της δραστηριότητας της ALT και ALP από το ήπαρ και αύξηση του BUN και της κρεατινίνης από τα νεφρά. Κάθε ζώο που έχει ή δεν έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα εμβολιασμού και εμφανίσει σοβαρή γαστρεντερίτιδα είναι ύποπτογια  ιογενή παρβοεντερίτιδα.  Οι υποψίες μας ενισχύονται  αν  παρατηρήσουμε σε μία εξέταση αίματος πτώση των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοπενία) και επιβεβαιώνεται με την ανίχνευση του ιού στα διαρροϊκά κόπρανα με την βοήθεια ηλεκτροσκοπίου και με δοκιμή αιμοσυγκόλησης και ELISA. Από την κλινική εικόνα μόνο, δεν μπορούμε ποτέ με βεβαιότητα να καταλήξουμε σε ασφαλή διάγνωση και κυρίως ποτέ δεν μπορούμε να ονομάσουμε ιογενή παρβοεντερίτιδα κάθε δύσοσμη και κάθε αιμορραγική γαστρεντερίτιδα.

Το ζώο που νοσεί από ιογενή παρβοεντερίτιδα, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κατεπείγον περιστατικό. Η άμεση χορήγηση ορών, ενισχυτικών του οργανισμού, αντιφλεγμονώδη, ευστόμαχων και χαλαρωτικών θεωρείται κάτι περισσότερο από αναγκαία. Επίσης αναγκαία θεωρείται και η άμεση διακοπή χορήγησης τροφής και νερού. Η χορήγηση κάθε φαρμάκου πρέπει να γίνεται με ενέσιμο τρόπο. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς δεν υπάρχει θεραπεία που να σκοτώνει τον ιό ή να μας απαλλάσσει από αυτόν. Για τον λόγο αυτό και η θεραπευτική αγωγή έχει μορφή υποστηρικτικής αγωγής για την αφυδάτωση και τις ηλεκτρολυτικές διαταραχές με χορήγηση ορών και ηλεκτρολυτών ενδοφλέβια. Χορηγούμε αντιβιοτικά που δεν καταπολεμούν τον ίδιο τον ιό, αλλά προστατεύουν το ασθενές ζώο από τυχόν επιπλοκές που προκαλούνται λόγω της σοβαρότητας της νόσου και της λευκοπενίας. Θεραπεία εφαρμόζεται μόνο σε οργανωμένα κτηνιατρεία και κτηνιατρικές κλινικές και αυτό γιατί το ζώο πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή κτηνιατρική επίβλεψη.